Annotationes ad locos nonnullos Legum Platonicarum [microform]

Reel Conlents

1. Schramm / Annotationes ad locos
nonnullos Legum Platonicarum

2. Ritter, H. I Erklarende Bemerkungen
zu einlgen Stellen des Sophokles ...

3. Passow, F. / Grundzuge der
griechischen und romischen ...

4. Voemel, J. T. / De pace inter
Athenienses et Philippum Amyntae ...

5. l\/luller, E. / Ueber Sophokleische
Naturanschauung. Eine ...

6. Muller, K. O. / De munimentis
Athenarum quaestiones historicae ...

7. Ladewig / Ueber den kanon des
Volcatius Sedigitus ...

8. Lachmann, F. / De fontibus
historiarum T. Livii commentatio prior

9. Osann, F. G. / l\1idas, oder,
Erklaerungsversuch der ...

10. Jaumann, A. /^e supinis linguae
latinae

Reel Contents (2)

1 1 . Heubach, C. C. / Commentatio de
politia Romanorum seu veteris ...

12. Froliiich, J. von Goh. / Ueber die in
Demosthenes' Rede uber die ...

13. Bruclcner, K. A. F. / De tempore et
ordine orationum Olynthiarum ...

14. Gunther, G. F. K. / De usu
praepositionum apud Homerum

15. Lucas, C. W. / De vocibus Homericis
in [moros] desinentibus ...

16. Lubker, F. / Zur Charakteristik des
Horaz

17. Klinkmuller/ De virtutibus nonnullis,
quae causae erant potentiae ...

18. Grunert, J. A. / [De suffragio in
Lysiae orationibus]

19. Heimbrod / Titi Flavii Vespasiani
Romani imperatoris vita

20. Liebenow / De Belli servilis causis et
origine

Reel Contents (3)

21. Liedtki / Der Delphische
Apollontempel seiner ...

22. Hudemann, E. E. / Hamilcars Kampf
auf Hercte und Eryx und der ...

23. Heinekamp, R. / De ethica vi ac
natura operum Q. Horatii Fiacci

24. Kayser, W. C. / Observationes
criticae in primum ... Pars. I

25. Kayser, W. C. / Quaestionum
tragicarum pars 1 : fragmenta ...

26. Kayser, W. C. / Observationes
criticae in primum ... Pars. II

27. Schmalfeld, F. / Commentationis de
fato Homerico particula I

28. l\/luller, P. R. / Zur Kritik des Lysias

29. Ogienski / Welches ist der Sinn des
platonischen [ta autou prattein]?

30. Schneider, C. E. C. / Car. Ern. Chr.
Schneideri De interpretandis ...

Reel Contents (4)

!

31. Passow, F. / Francisci Passovii
quaestio de vestigiis coronarum ...

32. Stoecicer, F. / Ferdinandi Stoeclceri
Dissertatio de Sopiiociis et ...

33. Langewiesclie, F. / Germanische
siedelungen im nordwestlichen ...

34. Kottmann, l\1. / De elucutione L. Junii
IVIoderati Columellae [Progr.]

35. Kdpetsch, G. / De differentia
orationis Homericae et ...

36. Konig, F. S. Chr. / De Cicerone in
Verrinis artis operum aestimatore ...

37. Kolster, W. H. / Ueber die Episteln
des Horaz, welche ersichtlich ...

38. Kolster, W. H. / Erklarung der IX.
Epode des Horaz

39. Konitzer, J. S. / Vorstellungen der
Griechen uber die Ordnung und ...

40. Krummacher, M. / Religio apud
Graecos quam vim habuerit ad ...

^ -5

Reel Contents (5)

41 . Krieger, J. P. / Varietas iectionis ad
i\/I.T. Ciceronis Tuscuianas ...

42. Kosters, i-i. / Das parmenideisciie
sein im vertiaitnis zur ...

43. Kortge / i-iomer ais erziehier ...

44. Kueline, G. / De aoristi passivi formis
atque usu liomerico. Dissertatio ...

45. Kreuser, A. / Die Briefsammiung des
jungeren Piinius ais Scliuiielcture

46. Kraz, H. / Die sogenannte unwiiiige
oder missbiiiigende frage mit dem ...

47. Jordan, J. / in aliquot Piutarchi vitae
Ciceronianae capita commentarius

48. Ritschi, F. W. / De Plauti Bacchidibus
disputatio

49. Roth, K. L. / Grammaticae
quaestiones V. e Corneiio Tacito ...

c^

Of IHt

■■■ *■'.

Jahres-Bericht

ttber d««

KSilgUcIie Eifliollsclie fiyinnasiiiffl za Glaz

-^ n^-i.

^^^

> '•-;»

.-•iftf;;:;-:;;'.

..''>:•:»;■,'?■< .^s^ ;,ii.^r' -.■'-■■v%

•.■v^.

. .-,••'■-':■■ ■-•■«i» . ' •■
• •^•■■^i'-f ' •■

▼omit.

• ••r?K'»'^S*

a^lbr Angust-Prufnng 1841

'•'^iii?K;j •/.>''-" ehrerbietig einUdet

•|i'

"Hif!'^h'

♦^^-.;

**:j/!:'-

■ >,Vt ■»' >i. "i- Y- : .-f ^^*!?*. . •,

■ .::»^';;-i -f-i-^si^j-i-v*'!-.--" -,-
^. ■■■ - ■•^:f:«^-^ ■ •

k'?^':*";, .:\ : .'"■ "*\ ■•
^f^6" ^^«kr .;'i»^W^v:vn.

■• •: '>;■: .•■^•- • .,' • ■-■",•'■, .- :

Dr. JTosepli Hliiller,

Direktor.

^,

0«-^*«*.

Voran geheir:

■-r;W\-

i,>ij ;

.^^^£^ ANNaTATIONBS AD LOCOS NONNULLOS

LE6UM PLATONICARUM. /^^

i.-!'? .. -•>*?-«

^J9r.

•i;,,^^|^K:

1'

.■TfJ -;:Vs;v.

•K

cttSp-Ani^*

:-• >

.f^

■???':

..." ^
.-■ff.-., ^;..-,,

.fi. • .'• •^
■}.'■.■ A ''■*'•■.

gednickt bei Grsss, Barth aad Comp.

-vv

■^-i^>''*>

)'./■':' : ' ,:i' " • '•■• •' : •■,•.

X-n: :'(:■<•■ '^^vM

•»^i:#*iVir-'

■:b||ttWvllS::,.- ■.

■- - ■•- :' ■ l?j,i-i-.', '■:..... ■'

..'.v ?;>Vy !;.:.: .>

<'«-> • . ■i

:.>.-■ ■ - : * '
. •'•«-'■ ,' ' .;,. ..

i

i^

-^. ,.

J

»7>

' :^?f:-

■•?.•::••
•>:': .

*
k

m
m

■m:

ijvf

:"(ri.-

'■■•,-TJi

> •

■...:l#i

'*i

■ i-^-y. ??'■

'':■:•■<>., -k^kl

--'v^>> . ■<-

wflv:

;■ .1 ■ :

'',"■:''';'■■ ■v*^?t^'' • •■■i<>*i*?' '• ■•'' ■ ;■'",■*/?; v: ■-■?-"^' i-,%^'' •

■ff

-v;.ijM''.'^* .••

'^■'■^-■:''V'-:-''}

■ ■■■■'■ '■. ^'ii>^<i^i- i' • .^s ■:^ ' : -

■ : : : ' : ■;.:. ■ "' ^i^ , »: ■" «.■ ■'■'■■ ■■ ■ '*

••> :...-"- '■> ■ /'^-J^^^-^ ; '^i .'■.■'

^r:;,^/'i> '^::^-?..;:. :.

' ■ ■ ' ■■ • *' * ■• ■ ■ ■ 1, ^tW /■ ' ■i '

i '•-. , ■• '■

■•^•■'•■r>v f;';:^i"V " ■ "•'

«•^^^::i;''-^;>^^f -^^^ife-:^:;-' '^i-h f^^^^i^Wf^Ms^^S^J^^-imihufe ' .^-^^

■••.-.t-:.

-■) .■•.''!■•'<•)■, VI

-. T '. j r ■■■' " ' '\
• •■ •-. ' 't; "*. . • • •"■ :'./■ .■-;

-iwMil^.vvU';* .

■ ,..•''•■ ... i'-'i\' - '-■j
■*t"ilHf • '■■h' ' ■'■ ' i

^:nf^mi'/?i.^jf'i; r;:j

' • ■ • I ■ 1 , ^ r . ^ ' : -i ^ j ' .'■'■'. t

' ■^**»*^Ht'^^^':::^'*i:

' , ? ? ■ : ■

«ih. '!-if ^^ .,

: ■Wjm^n.- '; ,•»•'■■•--•--
•'0|U/ki^^^^';^i!:

■■' ':!■.■'';;'

'iy\''h''-i<'itj:- ...

':^^'-lr'^-^>*^''' ■<<:'
'tSi^' ■ ■ •'i^''-;i;J-*'

.■}-^Xf*i, : ?'• ■; «^■1i>r''''H^

. • -''■»*<«rii*«^if-, ' ^' - i*i*^ • • ■

:;.^ ^iHM'v'-

...; .■.Y-,-\\i:.,' ■•■-

.f; l:.'i I V

1-.

•< !

)<■.,. .|,

• *«.

■■iJ^

■ n*5?*1f^*v<?i?T«f-?*i yr^-j^i*|r^--'i;"*?fv: ■' "- ■ T ■

- .|,V.H<:- /'V

t

w^^um manus examinis publici soUenuiia iodicendi sero atque extra ordinem
mihi esset traditumy nec si^olasttcis insuper negotiis satis occupato ac distento
tantuip mihi temporis otiique suppeteret, ut libellam de re quadam ad litteras per -
tinente integrum ac suis numeris absolntum conscriberem : operis cujusdam ambitu majoris,
quod post lon^orem intercapedinem tristi quodam casu illatam denuo susceptum vires
meas novissime eicercuisset, lexici, inquaro, Platonici locupletioris particulam certe, quam
possem dUigentissime pertractatam elaboratamque doctorum virorum judiciis subjicere
co^tabam. Sed dum parata dispono, nova paro, subsidia, quae praesto non erant, procul
arcesso, nihil omitto, unde aliquem fructum percepturus nuhi viderer, et materiae
moles mirum quantum accrescit, opinione citius tempus, quod mihi concessum erat,
exiguum praeteriit, ut inceptum opus ad umbilicum adduci posse desperarem.
His angustiis incIususT^ac necessitate coactos, quum prope abesset statuta dies,
e% ii», quae ad accuratiorem investigationem in adversariis meis collecta habebam,
has qualescunque annotationes inter legendum snbnatas expromere et in publicam
lucem proferre ausus sum; non quo eas dignas ctftstimarem, ad quas viri docti
animos adverterent, sed ut aliquo certe modo muneri tradito satisfacerem, quo
plane detrectato verebar, ne suspicionem, laborem me voluisse subterfugere exci-
tarem. Qaae quom ita sint, spero, fore ut, si partes mihi impositas non explesse
videar, aeqaos ac benevolos judices nanciscar.

1*

•*;»■•■ Y-:!/ !■.'!..- i .■ '.■;'•> j .a..,» •■■■.» ' Ainiif

>(.'!.- '■

•jl.'*--"'»'

■i . ' '

'■( ,, • »

.' )*•*■■,

.•iJ>-^-.

V

.:,i^.

IMaTATIOKES

AD

I^OCOS MOlWMIJIiIiOS I^KCriJlI
PI4AVOMICABU9I.

Lib. I. pag. 643. D. ed. Stcph.

KsipaXatop ^ itixdiUcg Uyoiitv r^ Sfdijv tfofp^v, q tov
ttcU^ovtos «^y ^vx^y fis iQma ou fuiiMtu o^et tovtov,
o isiqast ysvontvov avif^ aitbv tiitwv ilvui «^e foi
ttQOYiucfOS iQStrjs-

Extrema sant verba, qnae, quum idoneo sensa carere videantar, offenuoni
faerant interpretibas. Codices cam Tulgata consentiunt omnes. Stephanus post ccvrov
comma posuit; Teteres editiones Loyaniensis, Aldina, Basileensis utraque ita inter-
pungunt: o ds^ffsi Yevofievov, avdq avvbv viXsiov elvat, r^g — aQer^. Neutra ratio
sensui succurrit; nec Ficinus quicquam subsidii praebet^ qoi Tertit: quae ludenti8
anfmum in atnorem praecfpue iUiua perducit, quod in viriU aetate perfecte comparata
virtuie operie est acturus. Gomarii autem interpretatio sensu prorsus caret Astius
ad verba praegressa ol d(pixoi*ivovg respiciens aut ov aut ol, ^quod posterius prae-
fert) scribendum esse conjicit, ut sensus sit: quo pervenire ipsum i. e. quod aasecutum

V ■.:v-^-?lS'*tf*.ipt-U-' *^^ ■■ .^-W^' '"■ '■••. ' ''»?lf?'^ ^•'^F' ■'■■'•* ■••?*>^

esse oporteti »i perfectua in opere »uo futuru» e»t. Assenduntur Heusdiiu (Init.
philos. Plat. Vol. L p. 150.) et Stallbaumius (comment. crit p. 13.) Sed alia su-
perioris loei, ad quem honc nostrum conformatum Yult vir doctissimus, videtur esse
ratio. Sunt enim Terba haec: ital TtstQaff&ai (xif^) dia rcSy natdnav ixsTffe vQiTtetv
tai fidovag xal im9vftiai %&v naidcav, ol dfpuepiJiivovs ccvrovs dst rfXog ^x^tv. His
igitnr ut illa cong^erent atque esset, quo apte referri posset illud ol — ut altero
loco seqaenti ol bene respondet praegressum ix^ee — nescio, an scribendum fuerit:
^ tov na(CovTOi MQcoTa a%€t elg tovto, ol . . . quae ludentis amorem ad id con-
yertet, quo ... Gf. Ciyitat lib. VH. p. 532. E. avtat y^Q oiv ^S^ — ai nqog avxo
ayovffat ehv, ol dgnxofiivtp ugneq bdov dvunavXa dv eVij. Deinde non nego quidem,
participinm Ysvofievov recte conjungi posse cum verbo deo quemadmodum loco su-
periori Hlnd d^txoftivovg haud dubie ad dsZ pertinet, ut haec per breviloquentiam
quandam dicta sint pro: ol dtpixiffQat avtovq det, uffre viXog ^x^iv (cfir. Civitat.
1. nn. p. 437. B. xal offa xoig ixst dst vrniQSTOvvrai 'iXsug avtovg ^x^iv. Men.
p. 94. C. Euthyd. p. 282. E. p. 289. C ) tamen inter ntmmque locum id intercedere
video discriminis, quod participium verbo ds^st non antecedit, ut supra, sed post<
positnm est, quo significetur, non ad praegressa, sed ad sequentia esse referendum.
Aecedit, quod ad illa dvdq^ avrov participium quoddam requiri videtur.

'i^- At nulla opus est correctione; omnia sana sunt, si relativum o cum ds^ffst
ita conjungitur, tft sensns sit: quod opus erit, ut ipse, ad virilem aetatem ubi
pervenerit, perfectos sit in operis sni virtute. Quae ratio etsi a communi sermonis
usn pauUnhim recedit, tamen exemplis non caret; cfr. Gorg. p. 491. D. ^ tovto
fjiiv ovdiv det, cc^ov kavTOv aqx^*'» "f^v di aXXwv; Theaet. p. 184. A. dst d^
ovdiTsqa, dXXd SecUTffrov »v xvei nsQi iniffT^i*^g nsiQaff&ai ^fiag t^ fiatsvTix^
Tixvtj dnoXvffat, ubi vide interpretes. Genitivus antem t^ dqexiig, vix dubium est^
quin a vocabulo TiXetov pendeat, quod etsi saepe cum praepositionibus nqog (Leg.
1. I. p. 647. D. 1. m, p. 678. B. 1. IHI. p. 708. D. Alcib. I. p. 120. E. Theaet.
p. 202. C.) Tel ek (Phaedr. 269. E.) vel xcnd (Timae. p. 30. D.) jungitur,
tamen qua significatione h. I. usurpatum est, iis recte annumerari potest adjectivis,
quae, quum peritiae, scientiae vel similem habeant notionem, casum genitivum
adtdscere solent (cir. Kuhneri Graec. Gramm. Vol. H. § 530. hh. p. 187.)

i. 1 w;4:.. ,:;»ui, ■ ..k. ..^■.. . ,.»>.hl';iU!. -; . ^Av^^ft/. er .',.,■:}• llf, J .-/l .' ,i :^{ ;•<;-:» !..;.!r-

nli,, ; ... ■' . ■.ii ■

•vu,ri;\ .1 ■*,..■ • .•■!.;■. i; li-i-i ■ i}'.iv-r; ^'.vi , i-ii:*. .,
-r;Mti <m.t:: .. iy.m, ) ,-<.■, ,tn. v, ,.;;. -, ,-- :v

' • - ■ ■. .U><t>''^J .\ ■■ ' yl.

. \:'i< ,v>'::f. iV' ■■' ,.•.,■•,..... ,%.>••■.,.

■ ii«'--.'

i'j:

Q--

■y'^ "3'.:

■^mftmu ;*m:--Y :W,^'ni^^i^^ll, p, 653. B. '^- '-:,■' • -

; , * , tbtwslttv aij Wfo» tij» jropayiTOfiiJT}»' c^c&rov «atffiv oQirqv

'^' " '• ''^''*':F^''*'^ •^^ liaoyq «i xal 9iXla «ol Iwij xoi ^«w S» <S^<Sff iv «wzoft

j ■ i -<i iH«n.?; .^f^jv^ji ,»».. i||r.|(.'i^.»t<^ iYflyvmvxai, ft^ jto iwa^ivmv liytft Xa^§avtiv' la§6vtmv

...'\^ }ii ^iH(Hi'i'^.>- 'y-^^^^v^^^ii^-^i^^i^ii^ 9k thv 16yov. avii(pav^cii>ci x^ loyqi, dQ&me tl9iad^at vno
,,^ ,, • ■ ..;: ' ! . e4iT^i=ij?.>W;«v ^**» apoS>Jxo*««»' ^w*" «^«^S *''] Iw^qPflwte |efi«o<Jo

. \, ^lv (f^fci}' To a^ iff (fl tas rjdovae *al Imtas xeO^ifaiifiivov

'" ^' - ■ • '• 4»<.;?it?f4« ' |tej;p« xilove, ctiQytiv ik a XM oxiifYtiv, xov^ aixb catott-

'"• • * ". .' :..'. i'?^^^*».;'!!» f.*. »»t fM^ x^» iloy^ sal 3C(nd£/oy jr^offoyo^fvav, xoro y« t^» i/»^»'

Sic locus Tulgd scribitor. Pm naqctYivofi^^Vi qaod leg^t etiam Eos^iiu (Praepar.
Evang. L. XII. p. 591. D. ed. Viger,p.347. ed.Steph. nostrum locum laudans) libri Flo-
rentini tres habent naQciYiYyofiiv^v et codices Bekkeri si non omnes — nam ipse nihil
yarietatis indicavit — at certe Parisiensis A, qui nusquam aliter, utBekkems ad
Ciritat. 1. I. p. 329. D. testator. Restituit jam Astius, obsecutus grammaticorum
praeceptis (cfr. G. Dindorf. ad Stephani thesaur. VoL 11. p. 620. ed. Par.) optimo-
rum Platonicorum codicum (Bodleiani et Parisiensis) auctoritate confirmatis. Deinde
TTQOiTtiv habent Paiatinus (f ) et Vaticanus (i2), quorum in posteriori tamen super-
scriptum est TtqcovoVy etFlorentini tres; iidem libri dij post ^dovij exhibent, quibns
accedont Angelicas (f) Bicardianus (j^) et Vatic. (r). Sed nihil mntandam est; /^
nam nQurov ad participium pertinere et verborum collocatio et sensus docet. Dicitar
disciplina ^irtus, quam primo, statim ab initio adipiscantur pueri, i. e. antequam
ratione uti ac veram boni matiqoe percipere possint cognitionem. Sic paullo ante
xttl iv oh ttQer^ '^'X^ ^^ xaxia naQayiYveTai nQ&toVf i:avt eivai sc. ijdovijv xai
Ivnijv Hy^ i* P- quum primum animo humano inesse incipit Tirtutis aut ritiositatis
ratio aliqua, eti oritur e doloris atque voli^tatis sensu, ut recte expliciut Stali-
baunuus. Jq autem ab iis , qui vim ac significationem, qaa particola dl h. L
praedita sit (cfr. Ast. ad h. L et Hartung. doctr. partic. tom. I. p. 162.) ,non
inteHexerant, scriptum eademque de caussa ad a^er«;v plene interpunctum esse vide-
ttir, qaod beie correxit Astios. Mox pro ~av habet Eusebius iav, haud dubie ab
ij^o e conjectura repositum, (quod etsi mako frequentius iiio est, tamen mono- .
ifyUAbo quoque atitur PlatOy-vid. Schneider. ad Civit YoL in. p. 120. a.) et paollo
l^i^ Xof6v Affju/faveiv^' Vatici (r) ^itlose iv Xofo^y deinde Flormt (o) %wv hofmv,
qood ' tamen ab eadem mana correctnm. Aatios ex Eosebio recepit Xofovy ioadenti-
biiil Vigero (ad Eoseb. p. 57.) et Boeckfaio (in IV^. p. 125.) qui hanc dicen^
fonnulain Xoy^ ikxfjt^aveiv satis vulgarem esse concedens in eo ofiendit, qood accusati-
▼OB, qoi semper aot addi aot intelligi soIeatTh. L nec addator nec inteltigi posiit,

:■• 'TJ

8

, statim aatem sequatar Xa^ovtuiv xov loyov eandemqae locationem Ciyitatb tib. III.
p. 401. D., ad quem locum hic noster sit conformatus, eadem ratione usurpata
reperiatur. Utramque formulam et loy^ii Xafi^aveiv et Xoyov Xan^aveiv aeque esse
uaitatam Platoni constat, sed de utriusque usu, y\ ac significatione paullo accuratius
inquirere et disputare haad supervacaneum existimamus. Ad priorem dictionem
quod attinet, primom tenendum est, duptici sensu ea uti scriptorem. Significat enim
in dtapuiaiionem vocare, diapuiaiione explorandum sumeref oraHone peraequi, ut Leg.
I. I. p. 638. C. doteovffi fjtot navreg ol XoytQ vt Xa^ovrei imT^evfta xal TiQod^iftevot
tpiyetv ttvro ^ inaiveiv ev^g ^ijiyiv ovdafi&q dqav xara ^QonoVf aXXa ravvdv noietv
olov el d^ Tii incuviffavroi ztvog nvQovg, ^Qtafut log aYad^dvy ev&vs if/iYoi. Annotat
quidem Astius, male interpretes Xoyif de oratione s. disputatione cepisse, quum
Xoyi^ Xafifiavstv sit mente comprehendere ^de qna significatione mox dicemus) ; sed
totius loci sensus iUam interpretationem fiag^tat. Recta enim quae sit disputandi
ratio expositurus Socrates eos reprehendit, qui institutum atiquod disputatione ex-
plorandum sumentes — non mente seu cog^tatione comprehendentes , quod plane
absonum foret — vituperent id, simulac dictum sit, aut laudent, haud cognita ex-
plorataque ejus vi ac ratione. Articulus autem, quem desiderat vir doctissimus, quem-
que recte atque necessario additum videmus, ubi praesentem significat orationem seu
disputationem, pronominis yi ao potestate praeditus, ut Sophist p. 249. D. aQ ovx
inietxwg ^dij tpatvofte^a neQtetXtitpivat T(fi Xoytf to ov; lon. p. 533. E. Leg. I. XII.
p. 964. A. coU. Gorg. p. 460. C. 511. B.,hoc loco non modo necessarius, sed ne
aptus quidem videtur.

Eandem fere significadonem nonnunquam habet simplex verbum Xaft^avetv,
cf. Sophist. p. 261. C. et Phileb. p. 23. B., qno loco StaUbaumium sine caussa
ex Heindorfii et Schleiermacheri correctione recepisse dvaXa^oifiev , docuit Graser
in specimine adversariorum in serm. Plat. p. 86. jri .; |»f.->v; mift' / ■■fi «,< s.

Deinde Xoytj^ Xafi^avetv est animo comprehendere , menie ac raiione percipere
Parm. p. 135. E. a ftaXiffva vig av Xoytp Xa^ot xal eidtj av ^^ffatro elvai. Civit»
1. yn. p. 529. D. Lach. p. 194. B. Timae. p. 29. A. quemadmodum dtavoUf
Xafi^dveiv cogiiaiione percipere Soph. p. 238. B. Parm. 143. A. 165. A. vel vt^
xal diavo^fuxTt Leg. I. X. p. 898. E. vel vtp Xoyifffi^ Parm. p. 130. A. Phaed. p. 79. A.
Cirit. 1. VI. p. 496. D. vel vo^ei Civit. I. YII. p. 532. B. Timae. p. 28. A.
vel dcH^ Timae. p. 28. B. 52. A. dicitur, et simplex verbum Xaft^dvetv, omiaso
X&Yoi vel vm nonnunquam usurpatur, ut Theaet. p. 145. E. tovs' avto voivvv iffiiv
o dnoQm xal ov dvvufiai Xa^tlv txavwg naQ iftavr^, intffv^fHf on nor^ rvyxdvet ov
et Phileb. p. 50. C. De altero PhUebi loco p. 17. C, qum huc retulerunt inter-
pretes, rectius statuisse arbitramur Graserum (1. 1. p. 87.} et in Phaedro (p. 234. C.)
iUttd XoYo^ ineptum ct ex glossemate ortum videtur, at recte monuerunt viri docti
atque arguit Monacensis codicis scriptunu» > nn t^L^ln^ «..;(, r, ijijir» .v «. ,; .^ i!:K<Wf»
.0^^ Ad nostrum locum quod attinet, nemo infitiaUtar, verba Ao;'^> A«/i{}ayeiv ea-

9

dem ^l ac significatiotie, qaam modo expliciiimns, posita optime habere sensumque
praebere aptum et commodom; accnsativi autem praetermissione si quis offendatur,
eum aut simplex tI aut ex praegres8i« ^dov^ xai ^iXia xai (uffog intelligere jubemus :
a ftiv ^ikeip det, a d^ (uffEXv, hoc sensu: n Toluptas et amicitia et odium recte
innascantur poerorum animis, qmim nondam ratione percipere possint, quae diligi
qaaeqne odio haberi oporteatf hh* v. i^^iSfcU/U-

.V Ceteram haec difficuHas^ ri qaa estj^-non tolHtar, etiamsi Xoy^^v scripseris,
qnam ad hanc quoque locutionem koYOV XaftfiavBiv semper fere objectum quoddam
aat addatur aut sit intelligendam, at mox ostendemus.

Significat aatem Xoyov Xaft^avetv orationem sumere ab alio, ut ea utamur Theaet
p. 161. B. ifM di ovdlv iniffvaftai TtXiov fiX^v ^qa%iogs offov Xoyov naq hxiqov
aofpov Xtt^eiv, Phaed. p. 85. C. ; deinde loquentiB partes suscipere (das Wort neh-
men.) Civit. L L 337. B. %va jMXQOTfjg ro ekt^og diceTtqa^ai • avrbq filv ft^ ajioxqi-
vtpai, aXXov d' djroxQivofAivov Xofi^av^ Xoyov xal iXiyxil' Men. p. 75. C; tum
rationem repoecere: Soph. p. 246. C. naq dfttpotv roiwv roTv ytvoXv xaxa fiiqog
Xa^fofjtev Xoyov vniq ^ vid^evrai t^g ovffiag ab utrisque igitur generibue repoecamus
rationem de ea, quam statuunt, essentia. Xenoph. Cyrop. I. I. 4. 3.; deinde:
raiionem accipere (Rechenschaft eriialten) Theaet. p. 180. A. et C. TraQa ftlv
wv Tovratv — ovx av Ttote Xa^otg Xoyov. Deniqae rafionem alicttjus rei per-
cipere, cognitionem adipisciy eaussas, cur quid fiat, intelligere et dicitur aut
neqi xivog Leg. 1. I. p. 645. B. oti noXiv xal idnartiVy zov fiiv Xoyov dX^9^^
Xa^Svta iv kavttij neql toav iX^ecav tovvcav xovTtj^ knofievov dct C^r. Theaet. p. 148.
D. Epinom. p. 979. D.; aut neqi ri Sophist p. 221. B. dXXSc xai tov Xoyov
neqi avTO TovQyov elXiffpafkev txav^j aut cam simplici genitivo conjun^tur Civit.
1. Vn. p. 534. B. 17 xai diaXextixbv xaXeTg tov Xoyov kxdfftov Xafi^vovTa tijg ovffiag;
qui supplendus esse videtur Theaet p. 208. D, et Civit. 1. III. p. 402. A. oQ^cSg
d^ dvffxeQttivcov td fitv xaXd inaivoX xai xa''9MV xai xatadexofievog elg t^v tfn^XV^ ^Q^-
g)Oit dv dn avtiav xai yiyvoito xaXog te xdffa&bg, td <J' alffxqd ^iyoi t dv OQ^ag
xtti fiiffoX ett viog mVy nqiv Xoyov dvvatbg elvai Xa^tXv, iX96vtog di tov Xoyov dffndXftit
dv avtbv fVbi^iav dt olxeiotijta fiaXiffta 6 ovtco tqaqieig; obi vide interpretes. Hac
nostrum quoque locam • referendum esse patet, neque negamns, ad sensnm quod
attinet, recte dici posse Xoyov Xafifidveiv, quemadmodum pauUo post legitur Xa^ov-
tcav tbv Xofov atqne hanc conjeoturam e Civitatis loco, nostro simillimo habere
aliquid commendationis, sed quum inde hoc summam efficiatur, potoisse ita dicere
seriptorem, alteram autem, codicom lectionem aeque bonum et commodum praebeat
seiMum, nihil motandum esse eensemus. Accedit quod non intelli^tur, cor libraru
formolam satis valgarem ac tritam, eamque statim illatam corruperint, immo vero
mirari sabit, qaod non ex illa propter oradonis concinnitatem hanc mutaverint
locationem. Eusebius aatem idem fecit, quod voluerunt inteipretes: ex illo Civitatis
loco correxit nostrom. . Quae quum ita sint, vulgatam lectionem per se bonam,

2

■< *i^'; ~T~<S^7*.'P''t';?»-5'=^^

lO

oinniiiin librorum auctoritate fultam et multis exemplis confirmatam recte tenoisge
Bekkemm, Stallbaumium et Winckelmannum arbitramur, neque alitw legisse videtur
Ficinus, qui yertit: antequam raitone mtweanlttr,

Altera eaque major difficultas ineft in verbis proxime sequentibus : SQ^£g sl^ia&ai
vTtb rtoy ngogipcoyvoav id^up, quae quo sint referenda, disceptatur. Vigerus ad £2useb.
intelligi Tult ti^ seu dia x6, Ficinum secutus, qui verba ita interpretatur: raifone
deinde praeaente, rationi conseniiant propier auperiorem bonorum morum consueiu-
dinem. Contra Boeckhius statuit, infinitivum pendere e praegressis ffVfjtgjbiv^CaiCi v^
iLoyoi et oQ^oyg eiOiff&ai id ipeum esse, in quo juvenes cum ratione consentiant

Assentiuntur Astius, qui verba ita explicat: et «i raiioni OBseniiani, recie ae
assuefactos^ h.e.educatos esse convenientibus insiituiiSf h,e.si educationis suae causam
et perspiciant et probent, et Kappius, qui totus pendet ab Astii auctoritate (com>
mentat. de Platonis re gymnastica p. 5. et Platons Erziehungslehre p. 3.). Sed
hanc interpretationem neque per se probabiiem et a mente Piatonis prorsus alienam
existimamus. Primum enira, quo minus verba ita capiantur, obstare videtur gram-
matica ratio, quae ad %VfHpeiviiffi»ffi e praegresso verbo subjectum iidovii xal Xvnn
repeti jubet, ita ut, qui cum ratione consentiant, non sintpneri, sed voluptates et
dolores. Confirmant hoc ea, quae pauUo post de hac consensione disputantur, atque
sibimet ipsi repugnare videntur inteVpretes, qui deinde alteram hujus consensionis
partem statuunt disciplinam sive educationem ad voluptates et 'dolores spectantem.
Probant hoc ea, quae iib. IIL p. 696. C. leguntur: ovdk fi^v ov ys ffo^ov ^/tsTg vvv d^
TtQOviyifts^a , %6v Tag ^dovag xai Xvnag xexvtjfiivov ff^fnpmvovg %oig OQO^otg
Xoyoig xal inofUvag. Coll. 1. n.p.659.D. Deinde non liquet, quid sibi haec velint:»
Toluptates recte puerorum animis ingenerentur, quo tempore nondum rationem per-
cipiant, banc vero, quum perceperint, ei assentiantur, se probe esse educatos?
Nam "^fKfoiVsiv ti^ Xoytp, qui possit idem significare, quod intelligere et probare,
non equidem assequor. Denique nec disciplina in eo cemitur, ut quis intelligat, se
recte esse educatum, quandoquidem haec intelligentia, ut ita dicam, ex omni
disciplina recte instituta tractataque sua sponte nascitur, neque ideo rationi assen-
tiri dicuntur pneri, quod hoc intelligunt, neque in hac cognitione, quod sciam,
Plato. ponit virtutem. At quae sit haec l^vfMpuvia^ haud difificiie est ad intelligen-
dnm; est enim volnptads et doloris sensus cum ratione concentus, unde perfecta
Bascitur virtus, quae ipsa est summa voluntatis cnm ratione conseasio (Civit I. IIL
f. 401. D. p. 441. fi., L mL p. 430. E. p. 431. A. 440. E. -^ 441. D. 443. B.
E., 1. ym. p. 548. B. 549. B. 554. B;, 1. VII£L p. 591. B. Phned. p. 93. £.
Heusd. Init. phiL Plat I. p. 147. Morgenstem. de morali Plat doctrina p. 108. a^)
/, Jam onmis dbciplina quum id propositum habeat, nt qois abs teneria adTir*
tatLs stttdium confonBetur, (Leg. L II. 659. D. coIL L L 643. D.E.) periecta autem
Tirtiu ratione et cognitione nitatur (Phaed. p. 69. A. B. p. 83. B. Men. 89. A. *
Civit L Vm. p. 549. B. L X. p. 619. C. Leg L L p. 644. E — 645. B. L ffl.

11

p. 688. B.} Cttjii8 puerilis aetas nondum sit particeps, (Leg. LII. p.659. E. Civit LIIL
p. 402. A.): Toluptatijt ac doloris sensus, quo infantes primo tanguntur ac moven-
tur, quique primus est et yirtutis et vitiositatis et quae inde pendet humanae feli-
citatis quasi fons (leg. 1. I. p. 636. D. coll. L 11. p. 653. A. L V. p. 734. D.
p. 743. C), it^ excolendos et moderandus est, ut statim ab initio, quum nondnm
rationis sint compotes, diligant, quae diligenda, fu^ant, quae fugienda sint; nacti
autem quum sint rationem, atque intellexerint, qiud bonum quidque malum sit, et
cur illud appetendum, hoc fugiendum, sensus ille voluptatls et doloris consentiat
cum ratione, ita ut pueri quasi inscientes in fflmilitudinem et amicitiam et consen-
sionem cum ratione inducantur (Civit. I. m. p. 401. E — 402. A.) et quum boni et
mali recipiant cognitionem, illo gaudere, hoc dolere consueverint. Qnod ubi factum
fuerit, et ratio exculta hunc consuetudine acquisitum amorem adjuverit, ut, quae
sensuum vi moti adamaverint, ea deinde vera persuasione diligant et amplectantur,
perfecta nata est virtus , sensus natura insiti et bene exculti cum ratione et cognitione
posthac accepta consensio. Dlsciplina igitur cemitur in naturali voluptatis dolorisque
sensu recte exculto et conformato, et ipsa haec consuetudo, qua quis bonis et hone-
stis gaudeat, malis turpibusque doleat, statim ab initio usque ad finem (evd^vg i^ aQx^?
fi^XQ'' i^i^ovc), aptis institutis recte parata et.acquisita est TtaUiEia, quo sensu dicitur
virtus, cujus primo participes fiant pueri, (Civit. 1. m. p. 402. A.) et prima prae-
stantissimarum rerum, quae optimis hominibus adsit (Leg. I. I. p. 644. B.) , virtus,
quam recta institutione et assuetudine adipiscimur, rationem nondum adepti. Recte
haec esse disputata, non tantum proxime sequentia docen(, in quibus naidsia diserte
appellatur to TieQi ^ddvag xal XvTrag zBQqaiiiiivov ogi^eSg et de ipsius cum ratione agitur
consensione, sed ea etiam affirmant, quae de corrigenda restituendaque dlsciplina in
vita maximam pai^tem remissa et corrupta libr. I. p. 644. B. et L 11. p. 653. D. disse-
runtur.: '*'lr r< ~«><;)iM'Sv-i ;«t>,{^*< ;,!•( ■■.( : ."ih-r.i . .
/ His expositis, quae interpretationi nostrae praemunienda esse duximns, totiusloci
sensum ita explicamus: Dbciplinam igitur dico yirtutem, quam pueri primo adipiscan-
tur, si voluptas et amicitia et dolor et odium recte in animis insint, cum nondum ratione
quicquam percipere possint, percepta autem ratione futurum sit, ut cum ratione con-
sentiant, rectam videlicet consuetudinem aptis institutis partam, ita ut pueri convenien"
tibus moribus instituti ea diligere et odio habere consueverint» quae diligenda et odio
habenda ratio praescribat (Cl 1. IL p. 659. D.). Referenda igitur sunt verba OQSwg
el&iff&ai-id^KV ad praegressa ncndeiav — aQsr^, per epexegesin addita. Articalos
autem, quo egere videtwr infinitivus, paulio inaolentius, sed non sine exemplo omissos
est: cfr.Enthyphr. p. ll.A.B. xtvdvveveig — Tra^o^ 6i n TreQi avzov Xiy^iv, brt ninovd^t
vwn TO offtoVj (fiXstff^ai vno navraviyewv.

•'" ' Haec ratio si minus probetur, snaserim, nt conjectura Vigeri, t<^ ad infinitivum

supplentis, firmata Ficini anctoritate redpiator, qvom veri dissimile non sit, istod r^

. postrema syllaba praecedentis vocabuli Xoytp obscuratnm esse, atque verborum sen-

2*

■■■? ■ ■'*_■•',■■■"•■ .■ V , -."*■:- -^iyrT . ^'- ;iu *,.,

19

tentiam ita expUcuerim: Disciplinam dico Tirtutem, yolnptads videficet et doloris sensus
81 recte puerorum animis ingeneretur, quum nondum ratione uti possint, ratione antem
percepta, ei consentiat, quod recte excultus sit aptis institutis (Leg. L V. p. 740. A^
Matthiae Graec. Gramm. § 541. p. 1062.) ita ut ei&iff&ai idem significei, atque ve-
xqcupi^aiy quod pauUo post legitur. Ceterum Astius Schulthessium secutus in sec. ed.
haud recte interpretatus est Terba ddla^ai vnb xmv nqoiiptovriov i^&v, »e imbufoa ease
convenientibu» moribua, quod esset el&iffSai va nq. i&ti, cfr. 1. III. p. 681. B. Ixa<rr^v
Tuv ffftixQoiv naqetvai — txovffav avv^q l'^«/ orra fi&a — a el^iffiy^ffav. Euthyd. p. 275.
C, quum verbum i&i^iv cum dupUci construatur accusativo: Men. p. 70. B. xal d^
xai TovTO xo liyog vfiag eiOtxev. Leg. Ub.IUI.p. 706. D.; sed i&f^eff&ai vnb tcov i9av
idem yalet, quod ii>. xoTg^^efft aptis et conyenientibus institutis educari, ut Civit. Ub.
VII. p. 522. A. coU. X. p. 606. A. ed-effi naidevetv dicitur. Quod yero Ficinus yertit:
propier auperiorem bonorum morum conaueiudinem , inde suspicari non debebat
Boeckhius, legisse eum ^i^£v, quum alterum iUud e^i; saepissime ita interpretatus
sit, (leg. 1. m. 681. A. 1. mi. 707. A. 1. m 793. D. 807. D. 817. B. Epistol.
Vn. p. 325. D.) neque omnino haec interpretatio a yi et significatione yocabuU ab-
horreat.

Tum iUud avtijg ofiensioni erat interpretibus, quare Stephanus ex Ficino, qui
yertit: haec ipaa conaenaio, legi yult amii d^ ^ %v(i<ptavia. Eusebius habet cevrij eff&^ ^|.
unde Platonem corrigendum esse censet Vigerus; (margini injectum est ccvr^g
di^ ^ §.) Boeckhius avr^ etr^' ^ §. scribi jubet; Astius denique conjicit avxij di, omisiBo
vocabulo liffS^ , quia otiosum sit et post %viinaffa vel aQeiii poni deber^t

Codices vulgatam tuentur omnes, nec quicquam mutandum esse videtur, si pro-
nomen ovr^c ad naideiav refertur, ut "^vfiqxavia slt discipllnae cnm ratione consensio;
id quod nihil habet ofiensionb, quum vox l^ftgxovia ad proxime antecedentia ffvftqiia-
v^ffiafft T(^ Xoyo;» ita sit referenda, ut significetur ille sensus voluptatis et doloris cnm
ratione concentus, de quo pauUo ante sermo fuit, in ipso antem hoc sensu bene ex-
culto conformatoque posita sit dlscipUna. Quamquam haud scio, an difficultas, quae
in his verbis inesse videtur, penitus toUatur atque oratio fiat concinnior et magis per-
spicua, si legatur avTti S* ^ ^f*q<*>yi«j ut veriia ita inter se cohaereant: DiscipUna
quidem cemitur in sensu voluptatis et doloris ita exculto ac temperato, ut cum ratione
apprime consentiat: ipsa autem haec consensio est y\rta». dih )f: iififri^nu *^!f4iii\^lA'M^VU
\4 <Deinde vocem ^vfinaffa xnm l^fJKpoiviet donjungendain esse docuerunt Boeckhius
et Astius, ut sit generalis consensio edacationis et rationis, cui opponatur singularis
cjus pars, quae natdeia vocetar. Sed iflereor, ut haec satis recte disputata sint;
neque enim quid sit generaUs consensio, quidque consensionis pars intelUgitur, necpie
qui consensioni singularis pars opponi possit, nisi quis forte putat, "^fnpiaviav signi-
ficare res ipsas inter se consentientes sive discipUnam et rationem conjunctas, ut altera
quidem pan recte opponatnr; quo tamen concesso yocabulum T^ftnaffav redundare
apparet Sed ut paucis absolvam, l^finaffa pertinet ad vocem a^er^. Hoc enim dicit

scriptor: Haec consensio voluptatis ac doloris cum ratione uniyersa quidem est virtus,
sed ea ip^ius pars, quae cemitur in voluptatibus ac doloribus recte excultis, ita ut
quis consueverit amare, quae amanda sint et fugere, quae fugienda, ab initio ad finem,
haec est disciplina. Quemadmodum autem naideiu, quae ponitur in bac recta con-
suetudine, appellata est virtus, qukm primo adipiscimur rationis nondom compotes:
ita integra atque universa dicitur virtus, quae nascitur, ubi ratio percepta et illa con-
suetudo cum ipsa in concentum redacta fuerit, et quum illa consuetiido pars quidem
sit virtutis, recte etiam disciplina tanquam pars universae opponitur virtuti. Hinc
apparet, vocabulum '^ifnraffa conjungendum esse cum a^er^^ ut significetur integra
virtus ad singulas ipsius partes relata , simulque discernatur a disciplina , quae eadem
paullo ante vocata est virtus. Saepe autem Tivfinaffa vel naffa dicitur agev^j quum
singulae species vel partes universae opponuntur virtuti (leg. I. I. p. 630. B. D. 632.
E. 1. n. p.661. C. 1. m. p.688. A. B. 696. D. T. mi. p. 705. D. 714. B. Civit. I. VI.
p. 500. D. I. Vnn. 585. B. Men. p. 89. A. Lach. p. 199. E. Phileb. p. 63. E.)

Tum non necessaria est conjectura Vigeri rsTqafifiivoVj quod in marg.Euseb. ad-
scriptum reperitur, pro rei^Qttfifiivov reponi jubentis, quum ro dt TTfQl ra^ ^dovag x. l.
ts9q. idem sit atque ai Ts^Qafifiivai tjdovaij quod paullo post leg^tur et significet
partem (virtutis) in voluptatibus et doloribus recte excultis positam sive decentem , ut
Picinus vertit, circa voluptatea ac dolores assveiudinem, quae pars est virtutis. Neque
erat, quod Astius legi mallet aTiorsfioav rov Xofov, ut esset: separans a ratione s. seor-
sujn a ratione apectanSf ducibus Ficino et Comario, quorum alter vertit: si per se
ipsam seorsum ratione consideratam disciplinam vocaveris, alter vero: kanc si a
ratione resecueris ; nam Xoyog est oratio seu disputatio et onorsfKav rf^ Xoyt^ oratione
separans, non a ratione, sed ab universa virtate. "AxQij qnod babet Eusebius, apud
Platonem nusquam legitur; nam Timae. p. 25. A. et Leg. I. X. p. 893. A. longe
plorimi atque optimi codices pro vulgato axQ^ praebent ftsxQt.

Denique do^av, quod omittunt Euseb. ^t codices Platonici (excepto uno
Veneto S^ omnes, praeeunte Heusdio (spec. crit. in Plat. p. 102.) recte
deleverunt Boeckhius et Astias. Sic Cint L HI. p. 397. D. iav ^ ift^,
l^ij, vix^etPoUiJc. p. 291. C. xara fi %^v ift^v sine discrepantia legitur;
Phileb. p. 41. B. unustrParis. H. in marg. babet do^avj qnod Politic. p. 277. A.
Florentmi tres, Paris. C. H. cnm Bas. 2 et a m. s. Venet n et Par. B. addnnt,
reliqui autem libri scripti et editi omittunt omnes; Leg. 1. Vliil. p. 862. A.
lectionem nnice veram ac genuinam iav ^ y ifiHf vix^, ab Ald. Bas. 1.2. et duobns
cod. Palat (f) et Ricard. (ip), nt ex Bekkeri silentio colligo , servatam , sed a reli-
quis, qui hoc ellipseos genus non intellexerunt, Tarie cormptam, nec non a Stephano,
Ficini, ut videtur, auctoritate permoto male mntatam, optime idem restitnit Heusdius
(I. I.), quem merito secuti sunt editores omnes.

LilK n. p. IS63. B.

*"■ T7i; ' • l/J . ---; '

Nono9^iri)e d* ijiiiv do^av fis rovvavxlov tovtov xara-
cxi^fn xb CJtitoe dtptlt&p.

Codices Bekkeriani sex, Florentini omnes et Vossianus habent d^ el (i^ dotavt sed
Vossiani margo d^ fioi, Ricard. (j^) el fi^ et pro Taria lectione di r^Vj quod in margine
quoque trium Florentinorum scriptum est; editiones omnes tenent Tulgatam, quae ut
per se sit haud improbabilis, tamen ut sit genuina, non sine caussa veremur. Nam
iliad iiiuvy quod hanc movet suspicionem, neque ullius libri scripti auctoritate fir-
matur, neque a Ficino agnoscitur, qui vertit: quare verttgine tenebriaque ablaiis in
contrarium legialaior opiniones civium ducei, neqne ad sensum prorsus est necessarium,
quum ex antecedentibus nullo negotio intelligi possit nafft, idque ipsum aptius esse
yideatur. Itaque haud scio, an scribendum sit: dif xtfv d6%ttv, qua ratione sensui
quoque optime consalitur. Sententiarum enim nexus hic est. Nemo sua sponte sibi
persnaderi yolet, ut agat hoc, quod non plus jucunditatis quam injucunditatis sequa-
tur; caliginem Tero id, quod procul conspicitur, onmibus omnino ae praecipue pueris
ofTundit, ita ut justum, si e lon^nquo intueantur, a jucundo diversum esse opinentur
atque id, quod justum est, injucundum, quod vero injustum est, jucundum ipsis
videatur. Legum lator igitur hanc opinionem, ex adnmbrata justi injustique specie
coQceptam caligine discussa in contrarium couTertet, omnique modo persuadebit, in-
justa ab injusto ac malo spectata jucunda, justa Tero injucunda apparere, sed a justo
ac probo spectata utraque omnino contraria Tideri. . . > ^.

Hinc dubitari Tix potest, quin particula dii ad nexum sententiarum significandum
non tantum aptissima, sed fere necessaria sit, (legisse etiam videtur Ficinus, inter-
pretatione certe expressit, nec non Astius , etsi ipse in textu habet Tulgatam) articulum
autem, quem nomini dC^gav addendum putavimus, sensus postulat. Ceterum neminem
filgit, Tocnlas dri, ieX, d' d et de saepissime a librariis esse permutatas. Conferas,
81 tanti est, Bekkeri comment. critic. in Plat. Leg p. 318. V>i. 1., nbi Tulgo male dei
pro di le^tur; p. 356.i|» 9. ubi libri omnes perperam, ut Tidentor, dei pro d^ scri-
bunt; p. 301. 11. 222. 4., 264. 8., 256. 21., 356. 18.; 6i et d^ commutata Tide
p. 356. 6. 21, 364. 16, 186. 1, 236. 19, 237. 21, 238. 21; di ftod^ei
Titiose Tulgata cum cod. nonnullis p. 209. i. 6. et d^ pro di Paris. A. p. 364. 21.

>{..>■■;• . ...!':^. ,. ■ ;,.?:<;.■• .■'■'■ ' ■• •. - ^.... . '.:' . ..,'".:■'':

16

, Lib. IILp. 685. D.

.^ -; . Jldbe iSri tavra sctvta. ^ vov av^trrox/doo xov tore &«»><•

,., < -., fnt&siaa tte tQtts noltts %€czaajuvfi (lia vvb ^aaiUav ddtl-

tp&y, itaidav ^HQaxliovSf xocl<5e idoxtt dvkVQ7](i,evi^ xal
%ectttittxoanij(Uinj %al diaqitfovtioe trle inl trjv Tqoiav^

'-.•'':■' ■|-,?*!.-. :• ' ,- dtptxofiiviie.

Ita ex Tulg^ata scribendi ratione; sed codices omnes et Bekkeriani et Florentbi
pro %avTa legunt ravT^v et ante ^doxe* insemnt cog, quod reteres quoque editiones,
Ald. Lov. Bas. 1. et 2. tuentur, St^hanus vero delerit.

Miror, editores codicum lectionem, qnae quam?is paidlo sit impeditior,
tamen sensum praebere videatur hand improbabilem, respuisse omnes, Tulgatam per-
tinaciter retinentes. Nemo enim non yidet,pronomen Tavrijv apte referri ad hceivijv r^v
ffvffTa^etffav avvrct^v, cujus paullo ante mentio est £acta, significarique ipsam illam bar-
barorum potentiam, contra quam hujus exercitus apparatus optime inTentus ac dispositus
fuisse dicitnr. Qiiemadmodum nos nunc, inquit Socrates, magaum regem timemus, ita
tum illius aetatis homines conjunctam Assyriorum, secunda Trojae expug^atione gra-
viter offensorum potestatem formidabant; adversus hanc igitur exercitus ille praeciare
videbatur instructus, quo injurias, si quas barbari Graecis inferrent, protenus defen-
derent ac repellerent.

Ita le^t locumque cepit Ficinus quoque, qui vertit: adversua igtiur eam poien-
Ham in trea diviaus civitatea exercitus afratribtis, Herculis filiis, tunc regnantibus,
optime atque omatissime factus videbatur. Neque profecto intelli^tur, cur librarii
illud tttvva, in quo nihil plane inest offendiculi, mutaverint in ravrf/Vj praesertim quum
statim subsequatur Travra., quod hac mutatilone facta multo sane difficilius erat ad
explicandum. Immo longe veri similius est, tovtijv fuisse genuinum, sed propter
sequens Tcavra, quod, quo referrent, quum non haberent, ad praecedens pronomen
adjungendum putarent, mntatum esse in %av%a, Referendum autem est ad participia
dvevQiifiivij et xaraxexoffii^ftivij, ut at accusaliviis , per omissam praeposilionem xara
vulgo explicatus(Euthyd. p. 292. G. Theaet p. 194.E. Timae.p. 30.D. Epinom.p. 985. A.
Xenoph.Anab. I., 3. 10) cni optime respondent sequentia, quibus quae hacvoce universe
ac generatim significantur, accuratius et uberius explicantur, ac singulae, quibus ilie
exercitus praestiterit, deinceps ennmerantur virtutes. Sensns igitur est: adversos hanc
(potentiam) omni ex parte hic exercitos apparatus praeclare invmtiis videbatur me-
liusque instructus, qoam qui adversus Trojam profectus erat; primum enim Heraclidas
Pelopidis metiores habere duces, ddnde hmic exercitum ilG virtute praestare
pntabant

Jam illud ug, quamvis otiosum molestumqne videatur^ atque animnm nltro dabi<
tatio snbeat, an ex postrema syUaba antecedentis vocabuli xaX£( male r^etita ori-

r

• ' s

?'''*?::p.'77T''3?5,'r.^.- •■'*?-; " -...-..■.- ^. ^v- - .. - ■■;. .■■-;■•.■: --r---^ .-_•■;;..;'..■• .•-il^.-/.ir-lfK..-Ti,-i.

16

ginem ducat: tamen inTitis libris omnibus non temere ejiciendum esse arbitramur. Inest
eniminrerbis anacoluthia quaedam etparticipia avevqij/tiv^ etxarax&co(ri*^f*iyii posita. sunt
pro Terbis finitis, quasi praecesserit idoxei, sine particula ag. Quemadmodum saepissime
infinitivi a sententiis, in modum parentheseos interpositis: (o$ doxet, ag toixe, tag oJfiai^
ag ^affi pendent, ut Sophist. p. 263. J). Tteql d^ cov leyoftsva fiivroi i^areqa dis za
avta xal ft^ ovxa <ag ovta navtanaffiv , &g toixsv, ^ xoiavtii avv&effii Vx re ^ijftattov
YiYVOftivff xtti ovoftatcav ovrtag %e xal dX^&ag YiYvea^at XoYog xpevd^g. !Euthyd. p. 280. D.
Cratyl. p. 399. D. SaneQ xoiwv ftoi doxei, xovxotg k%^g elvat xi XQVf'^' Gorg. p. 482.
D. xai ffov xaxaYsXSv, tig y^ F^^ ioxeiv, oq^&g xoxe (ubi recipiendum esse xaxeYiXa.
quod unus offert Vindob. Tj cujus tamen in margine YQat tcaxaYeXav notatum est, et
pro varia lectione exhibet Paris. V, nobis non persuaserunt interpretes; conf. Bem-
hardy Syntax. p. 464.) Cratyl. p. 384. C. Phaedr. p. 272. D. Gorg. p. 463. B. Eu-
thyphr. p. 4. D. Phileb. p. 20. D. Politic. p. 283. E.; (de loco Civit. 1. I. p. 347. A
ab aliis huc relato vide, quae disputavit Schneidems): ita h. 1. participia, quae infini-
tivorum loco posita sunt, quo minus ab interjectis yerbis tog idoxet suspensa atque
duas constractiones in unam conflatas esse statuamus, nihil obstare videtur; qua de
loquendi consuetudine quum alii copiose disputarint (vid. Heindorf. ad Soph. § 105.
Ast ad Phaedr. p. 272. D. Stallbaum. ad Phileb. p. 46. Wesseling. ad Herod. 1. HII.
c. 5. Erfurdt. ad Soph. Antig. y. 736. Siebel. ad Paus. i. VIH. 12. 2., MaUh. Gramm.
§ 538. Not. 2. p. 1059. Bemhardy 1. 1.) non est, quod verbum addamua;> v- h-

II > ■ '

■v^ *■■*■', '■ ■.■'

j^t:v^:1| , ._;ij v; i;»iw>;'>^,j| i. l

•.-■..'••,. .• . , ■ .. ... 1. ...,v_ ••...;,'■'• .j ■:•.■■■■•; J'>»>o>'-,,> iV^-i,;,'^».?..-' ., i ;;

• . Xib. IIII. p. 709. E. . .„. , \

• :fi ' .-' : '. ' iyj . , i

Tl fietoc Tovz' tlnilv 6(f^&s Imv; aoa tov vouo9ixov
• ■ . 9>9aga>fiey totrro; i\ ya(f; KA. Nal. * >r .

*EffxiVf quod vnlgo legebatur, bene correxit Astius (yide Heusd. spec. crit. p. 6.
Schneider. ad Civitat. Vol. HI. 1. Vmi. p. 158. b. Stallbaum. ad Eutiiyphr. p. 2. C ;
Matth. Gramm. § 309. p. 613.), sed alia eaque graviori locus laborare videtur cor-
raptela. Extremasunt verba dga — ijf YaQj quae non immerito hanc suspicionem moverunt
interpretibus. Nec rero grammatica est ratio, qua potissimum ofiendatur aliquis in Iiis
▼eii>is, sed sensos, qui inde efficitur haud idoneus nec ejusmodi, quem orationis cohaerentia
requirat. Sententiarum enim neius hic est: Socrates, qui legum latorem, quem prae-
sentem ac sermonis participem fingit — id quod saepissime a Platone factum (Gorg
P.451.A. 452.A. 454.D. 455.D. 469.D.E. 481. A. 515. A. 521.E.Protag. p.Sll.B.
318. C. 330. C. 353. C. 361. A. Criton.p.50. C. Theaet.p.l62.D.166. A. 188.D.195.
C. 2 0 3. A. Theag. p. 1 2 5. B.^on ofiendere debebat Zellerum (Stud. Platon. p. 7 9.) — qua-
len esse velit ciritatem, quae sibi sit tradenda, ut deinde ipse suam constituat ci vitatem, inter-

• ■••- Jt -.

If

..■-..• '.-*^M ii,- ■:■. .-ft

rbg»nt,'iEFBid a^ ftoc rect« INipp^aei^ possit te^ttai latiM, expcsitiHnu Ha perf^: quid
recte deinde dicehtr? an legttm laion» retpamnb afferri deiet? Sic FicinuB ▼erba
interpretatna est, qno dace Astim inserta Tocnla to ante genitiynm %qv voftod^iro»
locnm ita constilait: dqa to roB vafto9inv ^p^^o>f*ep; vovva, ^ To^y ad rovvo e prae-
greasis oQ&tSg l<rrty eiTver»' repetijabau. Sednt praetermittam, ex hacorationis brevitate,
allato loco (lib. BL p. 658. !)•)» c^%a alia videtur esse ralio, hand satis defensa,
noTam qnandam snboriri diffieoltatcn, neque illad vovtOj ita positum, cum antece-
dentibus apte cohawere: Tehementer dabito, nvm hac etiam ra^ne sensns totios k>d
egregie adjuTetnr snUeTetiirqae. Nam hoc n interrogat Socrates: ^^quid deinceps
recte dicetarf an qood legnm lator reqponddbit, proferamus? hoc recte dici potest, ^
nfumef'^ id Clinias non mn^liciter affirmare poterat, sed quaerere debebat: qnid illnd
sit, qnod recte dica possit ex mente alterius, neqne igitor vai, quod absurdam, sed
«re Trofov respondere nttioni erat consentaneam, qnod sexcentiea r^eritnr, ubi is, qui
loquitnr, ut andientis animnm ad id, quod est dictnms, convertat, pronomine, quod
Tocant praeparatiro asns est: tib. II. p. 659. C. ri noz ovv tjfuv r« vSv av dumeQav-
&4vra v^ Xofff affftaivetv fiovkstat; ffxoneiff^ elrode.KA. TonoTov; \. lJll.p. 71i.B.
ntd f»^v voSto y* ^ ^dof^ iv ovr^ «« vvv d^ Xefoftevov. KA. Te nolov; p. 711. D.
715. A. 718. C. 719. B. 722. C. : . '^|i;:ffi . :r:u .Li .:- .
^^;i: At haec ipse probe intelleiisse Tidetnr tv doctissimiis, qui in sec. editione illud
trovTO ejidendnm es8ecensebat,conseiitienteStdn>anmio,cui etiam illa ^ y^ afiunde hnc
irr^pnsse Tidentur. Sed haec cMJectura ideo nobis non probatur, quod Ubri onmes
Terba suspe<to constanter taestur, nec uUa Tidetar caussa, car a Ubrariis addita sint
Codices enim luhil Tariaat, nisi qnod BeUeriani sex et correctns Paris. A g>Qatofievy
pradbentyqnod in Tettfibns qaoqne editionihos legitnr, nnde sane nihil proficimus,
qmim conjnnctiTam in hac Terborom structora legitimum (Matth. Gramm. § 576.
Not.9 — 4. Bcnihardy Syntax. p. 396. Kiihner. Gramm. VoL II. §464) atque exeatplis
abonde &niatnm (Leg. L I. p. 627. A. 631. A. 633. C. L 11. 654. C. 655. C. 657. C.
lib. m. p. 676. A. 677. C. 697. A.) aed saqpe a Ubrariis depxATatom (rid. Bekkeri
comment crit p. 189. 18., 208. 14., 234. 1., 236. 22., 241. 19., 261. 22.,
284. 11., 345. 9., 247. 20.) nemo quisqoam soUicitaTerit Mox Floroitim omnes
nna cum AM. Lot. BaaiL 1. et 2. iiqa pro a^ praebent, neqiie abest snspicio, qoin
idcHi in BonimUis Bekkeri libris eutet, qaamqnam ipse edlet

Hnc lectkme reoepta k>caB ita confltitocrim: Ti ftera x%v% eiit^v o^&^ htntv
oQa 90V VQfto^iofv; g>^aC»fttv xoSro; ^ ydq; Quid ad hoc igitur recte responderc
patest legam latorf Dkamaane hocf (sc qood re^nsoms sit) Nonne?*) Sie
oratio «^tinw procedit et ttngola nMmbra aptiuime inter se cdiaereDt Accedit, qned

*it.-

'•'••.■■ •.•■... Jl- ' ;• , il- •. = (li , • •fjl

'. - -■ .'.t -, ■. - . - '• ..1

*) De Terborum sinietnra Tide, quos mpn laodaTimns. Seribi fortasse etiam possit m

fe/io^itf , sed altera ratio, quippe quae sit ezqnisitior aptiorque, praeferenda Tidetur.

3

''■j -: ;?:-'v5S'.^ '^.?»^-.'>?j5?^.>^

.:''.

18

hac ratione verba cam praegressis meliiu ardiuqoe conjmigoiitar atqae omnino oratio
redditar concinnior. Nam qaam legam latorem Socrates allocatas sit, et qualem ipse
sibi tradi yelit ciTitatem, interrogayerit, minns apte quaerit, qaid omnino ad hanc in-
terrogationem recte responderi possit, sed quaerere debebat, quid ilie, qaem interro-i
-garityBtflt responsuras. Conferas similes locos 1. I. p. 629. D. E. 648. A. 649. A.
1. n. p. 662. D. I. Vn. p. 817. A. 830. A. 1. Vmi. p. 860.B. Tbeag. p.J^^S. C. Ce-
tenim yeri dissimile non est, frequenti in li^ris mann scriptis syllabarum ov et ov per- 1
motatione articulum depravatom nominis qaoqae deprarationis ansam dedisss, quam- ;
qaam aliae etiam hujus loci, qaippe qui ad intelli^endum paullo difficilior sit, a librariis
corrapti excogitari possunt caassae. Quod vero aga pro aqa scripsimus, id crimini
nobis verti non posset, etiamsi omnes dissentirent libri, qaoniam in accentu nuHa sunt
codices auctoritate (cfr.Schneider. ad Civitat. Vol. I. p. 113. a.) atque hoc potissimum
vocabalum matationi isti expositum est (cl Civ. Vol. m. 1. VIII. p. 64. a , 66 a.,
67. b., 70. a., 72. a., 76. b., 78. a., 79. b. ed. Schneider.) Nec magis reprehenden-
dus esse videtar Bekkeros, qoi lib. I. pag. 649. C. adversante quidem optimorum
libroram auctoritate, sed postolante senso pro oQa reposoit aQaj Astio frustra ei in-
serendum conjiciente. De positione autem particolae, ab initio membri lon^us remotae
conferas Leg. lib. lU. p. 677. D. or« ftlv y^q iiVQuatiq fiVQia Mvtj disXav&aysv uqu
xov^ v6%B. Civit. I. nn. p. 445. B. t^$ dh ctvtov tovfoVf ^ ^fisVf (pvffsmg TaQartofiivijc'
xai diaqt&eiQOfiivtji ^umov uQa Vffvat Gorg. p. 487. A. iwom Y^Qs ort vov ftOlovza
^aaavietv Ixavmg tpvx^ rtiQi OQ&mg re ^tofftig xal fiij tQia StQa deZ ^x^tv p. 508. C.
xtd xov ftiXXovxa 3^<5$ ^OQtxov IVrecr^ai dixaiov oQa det elvai Gorg. p. '524.
D. ravvov d^ f*oi doxei xovv oQa xal TteQl t^v yjvx^v elvai Politic. p. 306. A. ^ x'*^^^*'
ivSei^etff^at nQttYfut ovaYxaTov aQa yi^ovevj mg (paiverai. Sympos. p. 177. E. tavva
dff xal oi ailot navteg oQa %vvi^ceffav re xal ixilevov aneQ 6 ScoxQovtig (abi Wytten-
bach. Bibl. Critl. p. 39. sine caossa cifia scribere malebat) Alia Heindorfias ad
Protag. § 110. et Stallbaamias ad Symp. L L coUegerunt exempla, ex quibus unum
exAristophanisEcclesiaz. (r.9i.) depromptum huc transscribere placet: Ti yoq av x^Tqov
axQOifft^v aQa ^/uivovffa; Verba denique (fQoQiafiev tovvo ; ^ Y^Q* eodem modo dicta
•ant qoo haec: (lib. 11. p. 654. A.) nQwtov d^ tovvo dnodel^tafM^a; ^tSftev natdeiav
elvat nQcavijv dta Movffmv ve xal ^AnoXiMVog; ^ ntSg; et p. 654. C. noveQov el xal
xaXa $du *al xaXa dQxeivcu; nQog^tafiev; ^ jwy; IUa aotem ^ /a^; satis muniontar
loco ab Astio laodato (lib. II. p. 658. D. colL Soph. p. 248. A.) ac nyiil jam habebunt
oflfennonis, si ad vocabulom vovvo interrogandi signo snblato plenios interpunxeris,
vt sensos nt: quid ig^tor ad hoc recte respondere potestlegum latorf Afferamus faoc.
noane? Leg. L m. p. 694. A. ^Adifvcuoi dk xal IliQffai v6 ftiv nalat ovv<» niagj v6 di
vvv di ^oVr %d d* alvta diiX9caft€V. ^ y^>

^,^4.?. • . ' .. -■ _ ..